فرشکرد

فرشکرد. [ فْرَ / ف ِ رَ ک َ ] (اِ) به معنی تصفیه و تجدید است و در اصطلاح آیین زردشتی ، بعد از مبارزه ٔ خدایان با دیوان و شکست سپاه اهریمنی ، جهان پاکیزه و مطهر شود و بی شایبه ٔ کدورتی ابدالاَّباد باقی ماند و این حالت را فرشکرد گویند. (از ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ترجمه ٔ رشیدیاسمی چ 2 ص 70).