فرفته
لغتنامه دهخدا
فرفته . [ف ِ / ف َ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) مخفف فریفته . (غیاث ).
- فرفته شدن ؛ گول خوردن . فریب خوردن :
ولیکن بدین صورت دلپذیر
فرفته مشو سیرت خوب گیر.
- فرفته گشتن ؛ فریب خوردن . فریفته شدن :
فرفته نگردم به گفتار تو
بپرهیزم از خام کردار تو.
- فرفته شدن ؛ گول خوردن . فریب خوردن :
ولیکن بدین صورت دلپذیر
فرفته مشو سیرت خوب گیر.
سعدی .
- فرفته گشتن ؛ فریب خوردن . فریفته شدن :
فرفته نگردم به گفتار تو
بپرهیزم از خام کردار تو.
فردوسی .