فرنگی
لغت‌نامه دهخدا
فرنگی . [ ف َ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به فرنگ . اروپایی . افرنجی . (یادداشت بخط مؤلف ). اروپایی . مسیحی . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
چنانکه تا به قیامت کسی نشان ندهد
بجز دهان فرنگی و مشک تاتاری .
خط ماهرویان چو مشک خطایی
سر زلف خوبان چو درع فرنگی .
چو ترک دلبر من شاهدپشنگی نیست
چوزلف پرشکنش حلقه ٔ فرنگی نیست .
ترکیب ها:
- توت فرنگی . فرنگی باف . فرنگی دوز. فرنگی ساز. فرنگی مآب . فلفل فرنگی . کلاه فرنگی . گوجه فرنگی . هویج فرنگی . رجوع به هر یک از این مدخل ها در ردیف خود شود.
|| (اِ) یک تن از مردم اروپا. (یادداشت بخط مؤلف ).
چنانکه تا به قیامت کسی نشان ندهد
بجز دهان فرنگی و مشک تاتاری .
سعدی .
خط ماهرویان چو مشک خطایی
سر زلف خوبان چو درع فرنگی .
سعدی .
چو ترک دلبر من شاهدپشنگی نیست
چوزلف پرشکنش حلقه ٔ فرنگی نیست .
سعدی .
ترکیب ها:
- توت فرنگی . فرنگی باف . فرنگی دوز. فرنگی ساز. فرنگی مآب . فلفل فرنگی . کلاه فرنگی . گوجه فرنگی . هویج فرنگی . رجوع به هر یک از این مدخل ها در ردیف خود شود.
|| (اِ) یک تن از مردم اروپا. (یادداشت بخط مؤلف ).
