فرهست

فرهست . [ ف َ هََ ] (اِ) در زبان پهلوی فرهست صیغه ٔ تفضیلی از فره به معنی بسیار، و خود به معنی بیشتر است . صادق هدایت در مجله ٔ موسیقی آن را پازند فرایست و به معنی فراوانتر دانسته است . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). || جادویی و سحر. (آنندراج ) (برهان ) :
نیست را هست کند تنبل او
هست را نیست کند فرهستش .

ابونصر مرغزی .