فرورلغتنامه دهخدافرور. [ ف َ / ف َرْرو ] (ع ص ) گریزنده از مرد و پری و بره ٔ میش و بزغاله و گاوساله ٔ وحشی یا بره . و بزغاله ٔ نر. (آنندراج ). گریزنده . (از اقرب الموارد). رجوع به فرورة شود.
