فرولنگیدن
لغتنامه دهخدا
فرولنگیدن . [ ف ُ ل َ دَ ] (مص مرکب ) لنگیدن :
بمسجد خواند ار مؤذن چو کرکس زآن فرولنگی
دوی چون گرگ پویان گر به گرگان خواندت سلطان .
رجوع به لنگیدن شود.
بمسجد خواند ار مؤذن چو کرکس زآن فرولنگی
دوی چون گرگ پویان گر به گرگان خواندت سلطان .
ناصرخسرو.
رجوع به لنگیدن شود.