فروگشادن

فروگشادن . [ ف ُ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) بازکردن موی و آنچه بدان ماند. فروهشتن :
کمند زلف ز مه عارضان به لهو و طرب
فروگشای و همی گیر ماه را به کمند.

سوزنی .

گردون فروگشاد کمند از میان تیغ
ایام برگرفت ره از گردن کمان .

؟ (از ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).

رجوع به فروهشتن شود.