فسارآهخته
لغتنامه دهخدا
فسارآهخته . [ف َ / ف ِ هَِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) افسارگسسته . بی بندوبار. دهنه سرخود. (یادداشت بخط مؤلف ) :
کنون جویی همی حیلت که گشتی سست و بیطاقت
ترا دیدم به برنائی فسارآهخته و لانه (!).
کنون جویی همی حیلت که گشتی سست و بیطاقت
ترا دیدم به برنائی فسارآهخته و لانه (!).
کسائی .