فشانان

فشانان . [ ف َ / ف ِ ] (نف ) در حال فشاندن :
رخ باغ بد ز ابر شسته به نم
فشانان ز گل شاخ بر سر درم .

اسدی .

- آستین فشانان ؛ بی اعتنا :
شکرفروش مصری حال مگس چه داند؟
این دست شوق بر سر وآن آستین فشانان .

سعدی .

رجوع به ترکیب های کلمه ٔ آستین شود.