فظاعةلغتنامه دهخدافظاعة. [ ف َ ع َ ] (ع مص ) به رسوایی انجامیدن کار. || از حد درگذشتن در رسوایی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به فضاحت شود.
