فغکثلغتنامه دهخدافغکث . [ ف َ ک َ ] (اِخ ) شهرکی است به ماوراءالنهر از حدود اسروشنه با کشت و برز و مردم بسیار.(حدود العالم ). معنی این ترکیب گویا بتخانه و خود لفظ صورتی از ترکیب «فغکده » است . رجوع به فغکد شود.
