فقع
لغتنامه دهخدا
فقع. [ ف ُ ق َ ] (معرب ، اِ) مخفف فقاع . بوزه . آبجو :
ساقی آرد گه خمارشکن
فقع شکرین ز دانه ٔ نار.
عفریت ستم زآنکه سلیمان نیروست
دربند چو کوزه ٔ فقع بسته گلوست .
ترکیب ها:
- فقع گشادن ؛ فقع گشودن . فقعی . رجوع به همین مدخل ها در ردیف خود شود.
ساقی آرد گه خمارشکن
فقع شکرین ز دانه ٔ نار.
خاقانی .
عفریت ستم زآنکه سلیمان نیروست
دربند چو کوزه ٔ فقع بسته گلوست .
خاقانی .
ترکیب ها:
- فقع گشادن ؛ فقع گشودن . فقعی . رجوع به همین مدخل ها در ردیف خود شود.