فقفقة
لغتنامه دهخدا
فقفقة. [ ف َ ف َ ق َ ](ع اِ) آواز آب که وقت روان شدن و قطره زدن شنیده شود. چک چک . چیک و چیک . || (مص ) سخت درویش وخوار شدن . || بانگ کردن سگ با ترس . || بتگ سخن رسیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ) زن احمق . (از اقرب الموارد).
