فقها

فقها. [ ف ُ ق َ ] (ع اِ) فقهاء. ج ِ فقیه . (یادداشت مؤلف ). دانشمندان علم شریعت . (غیاث اللغات ) : قضاة بلخ و اشراف علما و فقها... همه آنجا حاضر بودند. (تاریخ بیهقی ). بر اثر وی قضاة و فقها بیرون آمدند. (تاریخ بیهقی ).
این رشوت خواران فقهااند شما را
ابلیس فقیه است گر اینها فقهااند.

ناصرخسرو.

از احداث فقهای حضرت و افراد علمای دولت به مزیت هنر و مزید خرد مستثنی است . (کلیله و دمنه ). او را به حضرت سلطان فرستادند و در مجلس خاص با اعیان ائمه و قضاة و وجوه فقها و غزاةحاضر کردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).