فقیری
لغت‌نامه دهخدا
فقیری . [ ف َ ] (حامص ) فقر. فقیر بودن :
سعدی نظر بپوشان یا خرقه در میان نه
رندی روا نباشد در جامه ٔ فقیری .
دل چو غنی شد ز فقیری چه غم
روز رهایی ز اسیری چه غم ؟
سعدی نظر بپوشان یا خرقه در میان نه
رندی روا نباشد در جامه ٔ فقیری .
سعدی .
دل چو غنی شد ز فقیری چه غم
روز رهایی ز اسیری چه غم ؟
خواجو.
