فلفلةلغتنامه دهخدافلفلة. [ ف َ ف َ ل َ ] (ع مص ) خرامیدن به ناز. (منتهی الارب ). تبختر. (اقرب الموارد). || دندان مالیدن به سواک [ مسواک ]. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فلفل در طعام یا شراب کردن . (المصادر زوزنی ) (اقرب الموارد).
