فلک آوازه
لغتنامه دهخدا
فلک آوازه . [ ف َ ل َ زَ / زِ ] (ص مرکب ) (مرکب از دو اسم ) آنچه آوازه اش به فلک رسد،یا مانند فلک مشهور باشد. بسیار مشهور :
خواجه دل عهد مرا تازه کرد
نام نظامی فلک آوازه کرد.
خواجه دل عهد مرا تازه کرد
نام نظامی فلک آوازه کرد.
نظامی .