فلک پایگه

فلک پایگه . [ ف َ ل َ گ َه ْ ] (ص مرکب ) آنکه پایگاه ومرتبه اش به بلندی فلک باشد. بلندمرتبه :
شها، شهریارا، جهان داورا
فلک پایگه مشتری پیکرا.

نظامی .

رجوع به فلک پایه شود.