فلیةلغتنامه دهخدافلیة. [ ف ِل ْ لی ی َ ] (ع اِ) زمینی که باران سالش نرسیده ، چندانکه باران سال آینده رسد وی را. ج ، فلالی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
