فنشخةلغتنامه دهخدافنشخة. [ ف َ ش َ خ َ ] (ع مص ) مانده گردیدن . || درنگ کردن سپس ِ ماندن در کاری . || پای از هم جدا داشتن وقت شاشیدن . || پیر و کلانسال گردیدن مرد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
