فنن

فنن . [ ف َ ن َ ] (ع اِ) شاخ . ج ، افنان . جج ، افانین . (منتهی الارب ). شاخه ٔ درخت . ج ، افنان . جج ، افانین . (فرهنگ فارسی معین ). غصن . شاخه . شاخ . (یادداشت مؤلف ) :
طاوس ملائک به نوا مدح تو خواند
اندر فنن سدره چو قمری و چو دراج .

سوزنی .