فهارلغتنامه دهخدافهار. [ ف َ ] (اِ) سنگی به رنگ یاقوت اطلسی ، و آن را از مشرق زمین آورند. ودر کان طلا هم میباشد. گویند خوردن آن دفع جنون میکند. (برهان ). بعضی گفته اند لعل است . (مخزن الادویه ).
