فواق

فواق . [ ف َ / ف ُ ] (ع اِ) میان دو دوشیدن شیر که ساعتی مکانند بچه را تا شیر فروآرند و باز بدوشند. (منتهی الارب ). فاصله ٔ بین دو بار دوشیدن ناقه که در طی آن بچه ٔ شتر را وادار به مکیدن پستان کنند تا دوباره شیر آید و بدوشند. (از اقرب الموارد).