فوخانلغتنامه دهخدافوخان . [ ف َ وَ ] (ع مص ) بیرون برآمدن باد از مردم و ستور با بانگ یا بی بانگ . || دمیدن بوی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به فوج و فوح و فوخ شود.
