فوقاء

فوقاء. [ ف َ ] (ع ص ) نره ٔ تیز و باریک سر. (منتهی الارب ). || (اِ) چرخ کلان که به هر دندانه ٔ آن دو سوفار باشد که در آن رسن رود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).