فوهاء

فوهاء. [ ف َ ] (ع ص ) چاه گشاده دهانه . (منتهی الارب ). || مؤنث افوه است : محالة فوهاء؛ چرخ درازدندانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || طعنة فوهاء؛ گشاده . (اقرب الموارد).