فکنده سپر
لغت‌نامه دهخدا
فکنده سپر. [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ س ِ پ َ ] (ص مرکب ) مغلوب .(یادداشت مؤلف ). شکست خورده . تسلیم شده :
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
چه عجب داری از فکنده سپر
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
فرخی (دیوان ص 101).
چه عجب داری از فکنده سپر
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.
سنائی .
