فکن

فکن . [ ف َ / ف ِ ک َ ] (نف مرخم ) فکننده . (یادداشت مؤلف ). صورت مرخم اینگونه صفات فاعلی فقط در ترکیب ها به کار میرود، مانند: دشمن فکن . مردفکن . سایه فکن :
کم مباش از درخت سایه فکن
هرکه سنگت زند گهر بخشش .

ابن یمین .