فیاحةلغتنامه دهخدافیاحة. [ ف َی ْ یا ح َ ] (ع ص ) ناقة فیاحة؛ ماده شتر بزرگ پستان بسیارشیر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || مؤنث فَیّاح . (اقرب الموارد). رجوع به فَیّاح شود.