فیجنلغتنامه دهخدافیجن . [ ف َ / ف ِ ج َ ] (اِ) گیاه سداب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بهترین وی آن است که نزدیک درخت انجیر رسته باشد، و خوردن برگ آن با انجیر خشک و گردکان دفع سموم کند. (آنندراج ) (از برهان ).
