فیلک
لغتنامه دهخدا
فیلک . [ ل َ ] (اِ) پیلک . بیلک . فیال . تیری که پیکان آن دوشاخ باشد. (فرهنگ فارسی معین ) :
یکی فیلکی سوده ، سندان گذار
بزد دوخت برهم ز فرش استوار.
|| (اِ مصغر) مصغرِ فیل . بچه فیل . فیل کوچک . پیل چه . پیل بچه .
یکی فیلکی سوده ، سندان گذار
بزد دوخت برهم ز فرش استوار.
اسدی .
|| (اِ مصغر) مصغرِ فیل . بچه فیل . فیل کوچک . پیل چه . پیل بچه .