قائل
لغت‌نامه دهخدا
قائل . [ ءِ ] (ع ص ) گوینده . (منتهی الارب ). سخنگو. گفتگوکننده :
لیک من اینک پریشان می تنم
قائل این سامع این نک منم .
نام تو میرفت و عارفان بشنیدند
هر دو برقص آمدند سامع و قائل .
|| تسلیم شده . (فرهنگ نظام ). || اقرارکننده بر گناه و جنایت خود. (ناظم الاطباء). || نیم روزان خسبنده . (منتهی الارب ). || معتقد بر چیزی . (ناظم الاطباء). ج ، قائلین .
لیک من اینک پریشان می تنم
قائل این سامع این نک منم .
(مثنوی ).
نام تو میرفت و عارفان بشنیدند
هر دو برقص آمدند سامع و قائل .
سعدی .
|| تسلیم شده . (فرهنگ نظام ). || اقرارکننده بر گناه و جنایت خود. (ناظم الاطباء). || نیم روزان خسبنده . (منتهی الارب ). || معتقد بر چیزی . (ناظم الاطباء). ج ، قائلین .
