قابلیت
لغت‌نامه دهخدا
قابلیت . [ ب ِ لی ی َ] (ع مص جعلی ، اِمص ) شایستگی . سزاواری . برازندگی . استحقاق . استعداد. لیاقت . (ناظم الاطباء) :
داد حق را قابلیت شرط نیست .
|| پذیرائی . شایستگی پذیرفتن . || (اصطلاح فلسفه ) استعداد قبول . انفعال . منفعل شدن . در برابر فاعلیت . || امکان . احتمال . || قوت . قدرت . || هنر. || معرفت . || کفایت . || مجال . || رغبت . آرزو. خواهش . (ناظم الاطباء).
ترکیب ها:
- قابلیت احتراق . قابلیت ارتجاع . قابلیت امتداد. قابلیت امکان . قابلیت انبساط. قابلیت انحلال . قابلیت انعطاف . قابلیت انعکاس . قابلیت انقباض . قابلیت تبدیل . قابلیت تراکم . قابلیت تقسیم . قابلیت تکاثف . قابلیت حرکت . قابلیت داشتن . قابلیت شخص . قابلیت قابل . قابلیت قسمت . قابلیت نفوذ.
داد حق را قابلیت شرط نیست .
مولوی .
|| پذیرائی . شایستگی پذیرفتن . || (اصطلاح فلسفه ) استعداد قبول . انفعال . منفعل شدن . در برابر فاعلیت . || امکان . احتمال . || قوت . قدرت . || هنر. || معرفت . || کفایت . || مجال . || رغبت . آرزو. خواهش . (ناظم الاطباء).
ترکیب ها:
- قابلیت احتراق . قابلیت ارتجاع . قابلیت امتداد. قابلیت امکان . قابلیت انبساط. قابلیت انحلال . قابلیت انعطاف . قابلیت انعکاس . قابلیت انقباض . قابلیت تبدیل . قابلیت تراکم . قابلیت تقسیم . قابلیت تکاثف . قابلیت حرکت . قابلیت داشتن . قابلیت شخص . قابلیت قابل . قابلیت قسمت . قابلیت نفوذ.
