قادری

قادری . [ دِ ] (اِخ ) محمدبن طیب بن عبدالسلام حسنی . وی فقه را از گروهی از جمله ابوالعباس بن مبارک و محمدبن عبد السلام بنانی و مصمودی معروف به قندوز و جز ایشان فرا گرفت ، در ادب و تاریخ و تصوف دستی داشت ، و به نکات دقیق هر فنی وقوف یافت . گروهی از مشایخ بزرگ طریقت از جمله دلائی و مدرع واندلسی و عبدالسلام تداتی را درک کرد و از ارشاد آنان بهره مند گردید. خامه ٔ او از زبانش رساتر بود. تألیفات چندی دارد از جمله : 1 - نشر المثانی لاهل القرن الحادی والثانی در دو جلد. 2 - مستعاد المواعظ والعبر فی اعیان اهل الماءة الحادیة والثانیة عشر. 3 - الاکلیل والتاج فی تذییل کفایة المحتاج . 4 - نشر المثانی فی تراجم اهل القرن الحادی و الثانی که تکمله ٔ کتاب دوحة الناشر تألیف ابن عسکر است . در دو جزء در فاس به سال 1310 هَ . ق . به طبع رسیده و آن را گرولی وملیارد به فرانسوی ترجمه کرده و در پاریس به سال 1913/7 چاپ کرده اند. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1479).