قاری تبریزی
لغت‌نامه دهخدا
قاری تبریزی . [ ی ِ ت َ ] (اِخ ) ملا مصطفی بن ابراهیم مشهدی . از افاضل قراء اواخر قرن یازدهم هجرت که به سال 1007 در حوالی تبریز متولد و در حدود 1080 هَ . ق . وفات یافت . تألیفاتی در علم تجوید دارد. از اوست :
1- ارشاد القاری در بیان قرائت عاصم کوفی به زبان پارسی که در کربلا به تألیف آن آغازیده و به فاصله ٔ پنج سال در 1078 هَ . ق . در نجف آن را به اتمام رسانده و حاوی زبده ٔ مصنفات دیگرش میباشد و اول آن این شعر است :
ای فاتحه ٔ مصحف حمدت توحید
وی نقطه ای از کتاب مجدت خورشید
و ظاهراً این آخرین تألیفات اوست و اندکی پس از آن وفات یافته است . 2- تحفة الابرار در تجوید و این ملخص کتاب تحفة القاری است . 3- تحفة القاری یا تحفة القراء که در بمبئی چاپ شده است . 4- تحفة المقرئین . 5- وقوف القرآن . (ریحانة الادب ج 3 ص 259 از الذریعه ).
1- ارشاد القاری در بیان قرائت عاصم کوفی به زبان پارسی که در کربلا به تألیف آن آغازیده و به فاصله ٔ پنج سال در 1078 هَ . ق . در نجف آن را به اتمام رسانده و حاوی زبده ٔ مصنفات دیگرش میباشد و اول آن این شعر است :
ای فاتحه ٔ مصحف حمدت توحید
وی نقطه ای از کتاب مجدت خورشید
و ظاهراً این آخرین تألیفات اوست و اندکی پس از آن وفات یافته است . 2- تحفة الابرار در تجوید و این ملخص کتاب تحفة القاری است . 3- تحفة القاری یا تحفة القراء که در بمبئی چاپ شده است . 4- تحفة المقرئین . 5- وقوف القرآن . (ریحانة الادب ج 3 ص 259 از الذریعه ).
