قاشر

قاشر. [ ش ِ ] (اِخ ) نام گشنی که آن را بشومی مثل زدندی و گفتندی : اشام من قاشر؛ یعنی شومتر از قاشر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). هو فحل لبنی عوانةبن سعدبن زید مناةبن تمیم و قال لقوم ابل تذکر فاستطر قوه رجاء ان یؤنث ابلهم فماتت الامهات والنسل و یقال قاشر اسم رجل و هو قاشربن مرّة اخو زرقاء الیمامه و هوالذی جلب الخیل الی جوحتی استأصلهم . (مجمع الامثال میدانی ص 332).