قانعی طوسی

قانعی طوسی . [ ن ِ ی ِ ] (اِخ ) ملک الشعراء بهاءالدین احمدبن محمود یکی از کسانی است که از مقابل سیل هجوم مغول در سال 617 هَ . ق . از خراسان از راه دریا گریخته و به عدن و مدینه و مکه رفته سپس به بغداد آمده و از آنجا راه بلاد روم را که در این دوره مثل هندوستان غربی پناهگاه فضلای فراری بود پیش گرفته و در ظل عنایات سلطان علاءالدین کیقباد سلجوقی قرار یافته و او و دو تن دیگر از جانشینانش یعنی غیاث الدین کیخسرو (634- 642 هَ . ق .) و عزالدین کیکاوس (642 - 678 هَ . ق .) را مدح کرده و قریب 40 سال مداح این خاندان بوده است . قانعی مدت 40 سال مشغول نظم وقایع سلطنت سلاجقه ٔروم بوده و کتابی به نام سلجوقنامه منظوم کرده بوده که بالغ بر سی مجلد و سیصدهزار بیت میشده و علاوه برآن کتاب کلیله و دمنه را نیز به نام عزالدین کیکاوس یکی از ملوک سلجوقی آسیای صغیر در بحر تقارب بنظم درآورده است و نسخه ای از آن در کتابخانه ٔ ملک موجود است . وی تا سال 672 در قونیه حیات داشته و از کسانی است که در فوت عارف بزرگ مولوی رومی او را مرثیه گفته اند. (تاریخ مفصل ایران عباس اقبال صص 536 - 537).