قایم راندن

قایم راندن . [ ی ِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از زبونی و تسلیم شدن . (حاشیه ٔ وحید بر خسرو و شیرین ).
- به قایم راندن ؛ کنایه از زبون شدن :
به حیرت مانده مجنون در خیالش
به قایم رانده لیلی با جمالش .

نظامی .