قبایی

قبایی . [ ق ُ ] (اِخ ) ابراهیم بن علی بن حسین قبایی فرغانه ای مکنی به ابواسحاق صوفی از شیوخ صوفیه است که طریقتی مستقیم و باطنی پاک و نیکو و رفتاری خوش داشت . وی در قرآن بسیار تدبر میکرد و اغلب ساکت و آرام بود. در ماوراءالنهر به دنیا آمد و در کودکی از شهر خود بیرون رفت و به خراسان و عراق وحجاز سفر کرد و در صور اقامت گزید و در همان شهر بمرد. بسیاری از وی حدیث کنند. او را سماعی صحیح بود نزدیک چهل سال در صور زندگانی کرد. از او سال تولدش را پرسیدند گفت 394 یا 395 هَ . ق . در دهم جمادی الاخر سال 471 هَ . ق . وفات یافت و پس از او صوفیه را پیری به پرهیزگاری و پارسائی او نبود. (معجم البلدان ).