قبای
لغت‌نامه دهخدا
قبای . [ ق َ ] (ع اِ) قبا :
بپوشید زربفت و چینی قبای
ز تاج اندر آویخت فر همای .
جزوی و کلی از دو برون نیست آنچه هست
جزوی همه تو بخشی و کلی همه خدای
من از خدای و از تو همی خواهم این دو چیز
تا او ترا بقا دهد و تو مرا قبای .
شاهان به وقت بخشش از آن شاه یافته
گه ساز و گه ولایت و گه اسب و گه قبای .
رجوع به قبا شود.
بپوشید زربفت و چینی قبای
ز تاج اندر آویخت فر همای .
فردوسی .
جزوی و کلی از دو برون نیست آنچه هست
جزوی همه تو بخشی و کلی همه خدای
من از خدای و از تو همی خواهم این دو چیز
تا او ترا بقا دهد و تو مرا قبای .
عنصری .
شاهان به وقت بخشش از آن شاه یافته
گه ساز و گه ولایت و گه اسب و گه قبای .
فرخی .
رجوع به قبا شود.
