قبلاءلغتنامه دهخداقبلاء. [ ق َ ] (ع ص ) مؤنث اقبل . گویند: امراءة قبلاء؛ زن کج چشم چندان که گوئی بسوی بینی خود نگاه میکند. شاة قبلاء؛ گوسپندی که سرونش بر روی وی خمیده باشد. (ناظم الاطباء). ج ، قُبل . (ناظم الاطباء).
