قثملغتنامه دهخداقثم . [ ق َ ث َ ] (ع مص ) به یک بار مال نیکو و جید دادن . گویند: قثم له من المال قثما؛ به یک بار مال نیکو و جید داد او را. || قَثَمَه ؛ فراهم آورد مال بسیار را. || پلیدی . آلوده شدن . (منتهی الارب ). قُثْمَة.
