قحفزةلغتنامه دهخداقحفزة. [ ق َ ف َ زَ ] (ع مص ) سخن درشت و سخت گفتن . گویند: قحفز له الکلام قحفزة. || شتاب رفتن . || نیکو و نرم پر کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گویند. قحفز الحقیبه ؛ نیکو و نرم پر کرد رفاده را. (منتهی الارب ).
