قرقیسیاء
لغت‌نامه دهخدا
قرقیسیاء. [ ق ِ ] (اِخ ) شهری است در جزیره در شش فرسخی رحبه ٔ مالک بن طوق در نزدیکی رقة. جریربن عبداﷲ و عدی بن حاتم و حنظلة کاتب پس از آنکه معاویه سب و طعن صحابه را آغاز کرد از کوفه بدان شهر هجرت کردند. جریر در این شهر وفات یافت . (انساب سمعانی ). نسبت بدان اکثر قرقسانی است و گاه قرقسای بدون نون . (انساب سمعانی ). در محل اتصال رود خابور به رود فرات و نزدیکی رقة واقع است . (لباب الانساب ). رجوع به قرقیسا شود.
