قرینی
لغتنامه دهخدا
قرینی . [ ق ُ رَ ] (اِخ ) موسی بن جعفربن قرین عثمانی . از محدثان و از مردم بغداد است . وی از ربیعبن سلیمان و بکاربن قتیبه و جز ایشان روایت کند و از او دارقطنی روایت دارد. (اللباب فی تهذیب الانساب ) (انساب سمعانی ). رجوع به قرینی (عثمان ...) شود.