قسقسة

قسقسة. [ ق َ ق َ س َ ] (ع مص ) سرعت و شتاب کردن . || مواظبت داشتن در سیر. (اقرب الموارد). || همه شب رفتن . || خو کردن شب رفتن را. (منتهی الارب ): قسقس لیلَه أجمع؛ اذا لم ینم . (از تکمله ٔاقرب الموارد). || خوردن آنچه بر استخوان باشد از گوشت و مغز. || جنبانیدن عصا را. || خواندن ، گویند: قسقس بالکلب ؛ خواند سگ را با گفتن قوس قوس . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).