قشب

قشب . [ ق َ ] (ع مص ) آمیختن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشب السم بالطعام قشباً؛ خلطه به . (اقرب الموارد). قشب طعامه ؛ اذا سمه . (منتهی الارب ). || آلودن به چیزی . (اقرب الموارد). || زهر دادن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشب فلاناً السم ؛ سقاه . (اقرب الموارد). || رنجانیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشبنی ریحه ؛ رنجانید مرا بوی آن . بدی و رنج رسانیدن . (منتهی الارب ). || بدگوئی کردن . (اقرب الموارد). || به بدی یاد کردن : قشبه بقبیح ؛ لطخه به . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دروغ بربافتن . (منتهی الارب ). افتراء. (اقرب الموارد). || نیکنامی یا بدنامی خود ورزیدن . (منتهی الارب ). اکتساب حمد یا ذم . (اقرب الموارد). گویند: قشب الرجل ؛ اذ اکتسب حمداً او ذماً. (منتهی الارب ). || تباه گردانیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشب الشی ؛ افسده . (اقرب الموارد). || سرزنش کردن . || زایل کنانیدن عقل را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشب المال فلاناً؛ذهب بعقله . (اقرب الموارد). || زدودن شمشیر را. (منتهی الارب ). صیقلی کردن . (اقرب الموارد).