قشیری

قشیری . [ ق ُ ش َ ] (اِخ ) عبدالرحیم بن عبدالکریم بن هوازن ، مکنی به ابونصر. از علمای نیشابور است . وی در سفر حج از بغداد دیدن کرد و در آنجا به وعظ و ارشاد مردم سرگرم شد و سخنان وی درمیان حنبلیان و شافعیان شورشی به پا کرد و برای آنکه فتنه فرونشیند نظام الملک وی را به اصفهان خواند. وی در اصفهان مورد احترام قرار گرفت و به نیشابور مراجعت کرد و به تدریس و ارشاد مردم مشغول شد تا فالج گردید و به سال 514 هَ . ق . وفات یافت . او راست : المقامات و الآداب خطی در تصوف و وعظ. (مرآة الجنان 3:210) (البدایة و النهایه 12:187) (زرکلی چ 2 ج 4 ص 120).