قشیری

قشیری . [ ق ُ ش َ ] (اِخ ) مسلم بن حجاج بن مسلم بن وردبن کرشان حافظ نیشابوری ، مکنی به ابوالحسین (یا ابوالحسن ). از بزرگان محدثان و حفاظ عامه است . وی در حجاز و عراق و نیشابور و بلاد دیگر از محمدبن اسماعیل بخاری و احمدبن حنبل و دیگر مشایخ وقت استماع حدیث کرده و کتاب جامع صحیح او یکی از صحاح سِتّه ٔ مورداعتماد است . این کتاب بارها در مصر و استانبول و کلکته چاپ شده است . دیگر از تألیفات اوست : علل الحدیث ، المنفردات و الوحدان . وفات وی به سال 261 یا 267 هَ . ق . در نیشابور اتفاق افتاد. (ریحانة الادب ج 3 ص 301).