قصفة
لغت‌نامه دهخدا
قصفة. [ ق َ ف َ ] (ع اِ) پایه ٔ نردبان . || قصفه ٔ قوم ؛ انبوهی و یکدیگر را سپوختن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پاره ای ریگ توده ٔ فرودریده . (منتهی الارب ). قطعة من رمل تنقصف . (اقرب الموارد).ج ، قَصْف ، قُصْفان . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || رقت ارطی و تنگی آن . (منتهی الارب ). رقة الارطی . (اقرب الموارد).
